“Ik zou wel wat minder willen werken.” “Ik ben echt te veel met mijn werk bezig.” “Ik neem mijn werk te veel mee naar huis.” “Ik kom maar niet in mijn werkritme.” “Mijn werk staat in de weg om iets voor mezelf te kunnen doen.” Het zijn opmerkingen die ik recent hoorde zeggen. Misschien maak jij dit soort opmerkingen ook weleens over jouw werk? Of heb je last van werkstress en zou je het graag anders willen?

We maken dit soort opmerkingen over ons werk heel makkelijk. Maar wat bedoelen we eigenlijk? Wat willen we nou echt minder, anders of uit de weg ruimen? Want ‘werken’ kunnen we natuurlijk niet fysiek beetpakken. We kunnen het niet op een weegschaal neerleggen, in een kruiwagen vervoeren of even uitlenen aan een vriendin. Als dat wel zou kunnen, zou het verminderen, veranderen of verruilen van werk immers een stuk vlotter gaan!

Maar wat is ‘werken’ dan wel?

Zo hielp ik onlangs mijn moeder op een doordeweekse dag met het schilderen van een houten overkapping. Tijdens het schilderen vroeg mijn moeder of ik die dag eigenlijk niet had moeten werken. Ik viel stil… Want was ik nu juist niet keihard aan het werk? De dag erna hing ik achterover op mijn bureaustoel op mijn kantoor in Breda. Ik was daar een dikke week niet geweest vanwege een verblijf in Spanje. Mijn buurvrouw op kantoor vroeg aan mij: “Zoooowh, ben je weer aan het werk?” Ik viel weer stil. Want hing ik nu juist niet heerlijk achterover en deed ik nu juist niet zo veel? Ik deed ook niet iets waarvoor ik direct betaald krijg.

Is werk dan iets waarvoor je iets moet doen en betaald krijgt?

Dus in mijn geval bijvoorbeeld als ik een online introductietraining geef of een dagretreat verzorg? Voor het doen van mijn administratie, het beantwoorden van e-mails, het promoten van mijn activiteiten etc. word ik echter nooit betaald. Is dat dan geen werk? En als ik op zaterdag een yogales geef, zeg ik nooit dat ik naar mijn werk ga. Maar ik krijg er wel een vergoeding voor en ik ga er voor naar de yogastudio.

Is werken dan iets wat je op een specifieke locatie doet?

Bedoelde mijn buurvrouw misschien met werk mijn aanwezigheid op kantoor? Veel mensen associëren immers werken met naar een bepaalde locatie gaan. Niet voor niets zeggen we vaak dat we naar ons werk gaan. Maar hoe zit het dan met thuiswerken? Ben je daar dan niet aan het werk? Zojuist sprak ik nog een manager die vandaag thuis aan het werk is. Tenminste zo noemde zij het in eerste instantie. Want wat ik ervaarde was een leuk gesprek via Zoom, waarin we spraken over ontspannen werken. Is dit gesprek dan werken? Volgens deze thuiswerkende manager uiteindelijk niet, want zij zei: “Werken is iets wat ik voor het bedrijf doe. Dat doe ik voor een ander. Dit gesprek doe ik voor mezelf.”

Is werken dan iets wat je altijd voor een ander doet?

Is alles wat je voor een ander doet (denk aan koken voor je kinderen, de deur voor iemand openhouden en een pakketje aannemen voor de buren) dan werken? En werken zelfstandig ondernemers dan nooit omdat zij een eigen bedrijf hebben? Zo kan ik nog wel even doorgaan met mijmeren over wat werken eigenlijk vooral NIET is.

Wat is werken dan wel?

Met inzicht in de 3 principes kan ik alleen nog maar zien dat ‘werken’ altijd en alleen maar beleefd wordt in ons denken. Zonder denken bestaat het woord ‘werken’ niet. Het denken maakt razendsnel een verhaal in ons hoofd met voorwaarden waaraan ‘werken’ moet voldoen. Iedereen heeft bovendien een ‘eigen’ verhaal. Over hetzelfde werk heeft iedereen andere gedachtes. Volkomen onschuldig trouwens. Er poppen gewoon vanuit ‘het niets’ gedachtes in je op. Daar hoef jij niets voor te doen. Je hoeft er al zeker niet voor te werken 🙂 . Ook niets voor te laten trouwens. Dat denken werkt namelijk volkomen vanzelf. Zoals ze vanuit het niets kwamen, lossen ze ook weer op. Ze zijn altijd tijdelijk.

“Thought is not reality; yet it is through thought that our realities are created.”

– sydney banks

Je zult vast herkennen dat de inhoud van je gedachtes ook afhankelijk is van je gemoedstoestand. Als ik bijvoorbeeld ontspannen en kalm ben, dan wordt er volop gecreëerd en is werken leuk en fantastisch. Maar als ik moe en neerslachtig ben, dan komt er niet veel uit mijn handen en is werken ineens strontvervelend. Dat roept vaak de gedachte op dat je dan moet werken aan je gemoedstoestand. Maar zelfs dat hoeft niet hoor als je last hebt van veel denken over of op je werk. Ook die gemoedstoestand beleef je immers in het denken en is tijdelijk.

Als je toch ergens aan wilt werken dan is inzicht krijgen in hoe het systeem van denken en beleven werkt, het enige waaraan gewerkt mag worden. (Om het woord werken nog maar eens te misbruiken, omdat ik graag speel met taal.) Mag, want het hoeft niet. Het systeem werkt immers altijd. Ook als je er niet mee bezig bent. Maar inzicht in die menselijke ervaring lijkt wel als bijwerking minder denkwerk op te leveren. Met als gevolg een fundamentele verandering in werken. Simpelweg omdat je ziet wat denken nou echt is.

Wil jij inzicht in jouw denkwerk?

In tegenstelling tot wellicht wat andere werkzaamheden op je werk of in je onderneming is inzicht niet te delegeren. Je zult het zelf moeten zien. En dat is iets anders dan verstandelijk begrijpen. Misschien kan dit dagretreat in Breda of voor jouw organisatie of deze training je daarbij helpen?