Je werk is soms behoorlijk turbulent. Deadlines stapelen zich op, de inbox lijkt wel een bodemloze put, je holt maar van de ene meeting naar de andere. Het thuisfront vraagt ook continu om aandacht. Gek word je van al die onrust in je kop. Alsof je constant tegen de wind in moet vechten en de weg kwijt bent. Kan dat niet wat makkelijker? Ja, het kan makkelijker. Je hoeft er zelfs niets voor te doen. Je hoeft alleen maar iets te zien. Vlieg maar even met mij mee…

Onrust in de lucht

Laatst, toen ik een sportvliegtuigje mocht besturen, kwam ik in een situatie van onrust terecht. We kwamen namelijk thermieken tegen. Althans dat denk en voel je. Want deze opstijgingen van warme lucht kun je helemaal niet zien. Maar je voelt ze dus wel. Het toestel wordt in de thermiek namelijk onrustig; het danst dan wat heen en weer. Als een soort tuimelaar zeg maar.

Mijn eerste impuls was om in te grijpen. Een beweging van het toestel naar links? Ik stuurde naar rechts. Begon het toestel te dalen? Ik probeerde het omhoog te liften. Mijn lichaam werkte trouwens ook keihard mee. Het leunde tegen de richting in waar het vliegtuig naartoe bewoog en mijn hand klemde zich krampachtig vast rond de stuurknuppel. Het effect? Alleen maar meer spanning en onrust!

Toen zei de vlieginstructeur: “Je mag ontspannen, Natasja. Houd de stuurknuppel alleen maar losjes vast met 3 vingers en blijf gewoon rechtop zitten.” Wat denk je dat er toen gebeurde? Het vliegtuig stabiliseerde zich vanzelf.

Vanzelf ontspannen

Deze ervaring deed me denken aan hoe wij vaak omgaan met onrust, of het nu op het werk is of thuis. Je hebt bijvoorbeeld veel stressvolle gedachten met zorgen of onzekerheden over de toekomst. Die gedachten zijn net zoals thermieken. Je gedachten zijn onzichtbaar, maar wel voelbaar in je lijf. Ineens heb je knallende koppijn, hartkloppingen, oorsuizen of een ander vervelend gevoel in je lichaam.

Voor mij lijkt het erop dat we dan altijd meteen van dat nare gevoel af willen. Het liefst wel een beetje snel natuurlijk. Meteen. Dus we proberen die onrust dan te beteugelen door krampachtig te reageren. We willen bijsturen door bijvoorbeeld de tegenovergestelde richting in te gaan (zoals omdenken) of proberen het als een roze olifant te negeren. Maar herken je ook dat zowel het omdenken als het negeren eigenlijk verzetten is tegen de situatie? Terwijl juist het verzetten voor nog meer onrust en ongemak zorgt!

Herken de kramp

Wat behulpzaam kan zijn is de kramp herkennen in jouw momenten van onrust. Dat is het enige. Alleen maar herkennen dat je in een kramp schiet. Alsof de kramp jou een signaal geeft (als een soort instructeur die jou liefdevol herinnert) dat je de verkeerde richting op aan het vliegen… uuuuh denken bent.

Het moment dat je je dát realiseert is echt al genoeg. Meer hoef je niet te doen. Want exact op het moment van die realisatie ben je al daar waar je wil zijn. Onderweg naar ontspanning. Het is echt de kortste route. Want ook ‘jouw toestel’ stabiliseert zich vanzelf. En neem dit nou niet van mij aan. Maar kijk vandaag gewoon eens naar jouw momenten van kramp. Ik zou bijna nog willen zeggen: Maak van je kramp dan geen ramp, maar herken de damp…

Tijdens mijn vlucht kreeg ik nog een helder inzicht. Daarover hoor je mij praten in mijn podcastaflevering 62: Van thermiek naar basiliek. Spreekt jou het moeiteloze van de 3 principes aan en zou jij je hier weleens verder in willen verdiepen? Kijk dan eens naar deze methodeloze training.