Ooit hoorde ik iemand zeggen dat schrijven zelf niet zo moeilijk is; het gaan zitten en de weerstand weerstaan is het meest lastige van schrijven. Daar kan ik over mee praten. Dat is niet alleen omdat ik jarenlang heb meegeschreven aan complexe aanbestedingen. Maar deze zomerperiode schrijf ik een boek. Dat gaat met horten en stoten. Daar heb ik toch een weerstand tegen! Want ik zou met mijn inzichten in de 3 principes toch een boek in flow moeten kunnen schrijven?

Schrijfweerstand

Tijdens het schrijven van mijn boek zit er af en toe (nou zeg gerust: regelmatig) een duiveltje op mijn schouder mee te lezen en ieder woord van kritiek te voorzien. Het duiveltje vindt dat het allemaal wel wat sneller mag gaan, maar ook dat het origineel en inspirerend moet zijn. Dat doet hij nu trouwens ook tijdens het schrijven van dit blog.

Het duiveltje heeft verder nog meer oordelen en meningen. Vooral natuurlijk dat ‘IK’ hier niet goed in ben en dat anderen dit veel beter kunnen. Soms is er zoveel (zelf)oordeel dat het schrijven stokt. De duivel is een ware saboteur. Af en toe zelfs zo erg, dat ik mezelf er ineens op betrap dat ik met een telefoon in mijn hand zit te scrollen op de sociale media onder het mom van inspiratie zoeken. Yeah, right… ik wil overduidelijk het ongemak van weerstand niet voelen. Dat zie ik op dat moment alleen niet.

Het samenspel van de 3 principes

Wat ik op dat moment niet zie, is het samenspel van de 3 principes die de menselijke ervaring creëren. Kort gezegd: dat er leven is dat beleefd wordt via het denken in bewustzijn. In mijn geval wordt er dus schrijfweerstand beleefd. Oftewel er is verzet tegen de schrijfervaring. Blijkbaar had ik toch een bepaalde verwachting of verlangen van hoe dat schrijven hoort te gaan en zo gaat het op dit moment niet.

Hoe meer gedachten daarover, hoe meer ongemakkelijke sensaties in het lijf. Je voelt namelijk je denken met dank aan het bewustzijn. Die sensaties voelen niet fijn, dus daar willen we dan vanaf. Het liefst meteen, hup, weg ermee! Telefoon erbij. We willen ons niet ellendig voelen. Dus gaan we de strijd ermee aan of streven we naar een andere ervaring. Niet voor niets zijn we massaal verslaafd aan onze telefoon of andere verdovende middelen, zodat je even van dat nare gevoel af bent. Maar hou je het verzet dan eigenlijk niet langer in stand?

Weerstand herkennen

Herken jij überhaupt dat er regelmatig weerstand bij jou ervaren wordt? Soms is die weerstand namelijk zo subtiel, dat we het nog geeneens doorhebben dat we ons aan het verzetten zijn tegen een ervaring in dit moment. In werksituaties wordt weerstand bijvoorbeeld vaak ervaren als we iets nieuws willen creëren, onszelf willen ontwikkelen of als er iets gebeurt anders dan dat je verwachtte of hoopte. Als hierover weinig denken is, gaat het in flow. Loopt het stroef en lijkt het zelfs een gevecht? Dan is er vast weerstand.

Ik denk bijvoorbeeld aan dit soort situaties en gebeurtenissen.

• Iets nieuws creëren: Een nieuw project starten, zoals het schrijven van een boek, het starten van een bedrijf of het implementeren van een nieuwe werkwijze in de organisatie.
• Onszelf ontwikkelen: Tijdens het volgen van een training of cursus, waarin je iets nieuws/onbekends leert of juist iets afleert waarvan je altijd dacht dat het goed voor je was.
• Andere verwachting: Een situatie of gebeurtenis die anders loopt dan dat je gewend bent of op hoopte, zoals dat teamuitje, een verandering op je werk of je nachtrust. Lig je trouwens regelmatig ’s nachts te malen? Eerder schreef ik dit blog slapeloze nachten.

Het verzetten kun je niet verslaan

Het herkennen dat er weerstand is, is soms best lastig. Het zijn immers gedachten. Die kun je niet zien. Laat staan vastpakken. Daarom snap ik adviezen over loslaten trouwens nooit zo goed. Dat gaat simpelweg gewoon niet! Je kunt niet loslaten wat je niet kunt vastpakken. Je verzet tegen een ervaring verslaan lukt dus ook niet.

Je kunt weerstand wel herkennen aan de fysieke sensaties in je lijf. Je voelt namelijk jouw denken. Vaak in de vorm van onrust, irritatie of moeheid. Laat het moment dat jij ongemak ervaart, telkens een soort liefdevol tikje op je schouder zijn. Alsof je er weer even aan herinnerd wordt, dat je op dat moment gewoon simpelweg heel veel denkt. Hoe meer gedachten, hoe meer fysieke sensaties, weet je nog? Alleen dat al herkennen én erkennen is al genoeg.

Herkennen én erkennen is echt al genoeg

Waarom het zo simpel is? Als gedachten namelijk gezien worden (met dank dus aan dat liefdevolle tikje op je schouder), zijn ze al onderweg om weg te gaan. We noemen ze niet voor niets gedachten: het denken is al geweest. Alsof ze even op visite waren en op het punt staan om weg te gaan. Je hoeft er dus niet verder over na te denken of verder met ze te praten. Stoppen met verzetten is dan ook echt heel simpel. Het gaat namelijk vanzelf weg! Neem dit nu niet van mijn aan als een goed advies of idee. Maar kijk eens voor jezelf. Misschien herken je dan dat de gedachtestroom altijd uit zichzelf fluctueert. Daar hoef jij niets voor te doen. Zelfs niet nietsdoen.

Wil je toch iets doen? Doe dan een keer mee aan mijn (gratis) online inspiratiesessie op de eerste vrijdag van de maand. Wil je echt korte metten maken met stress en ander gedoe op je werk? Kijk dan eens naar deze methodeloze training waarin we een maand lang echt even heerlijk de diepte in gaan en je nog meer inzichten krijgt in de werking van de 3 principes.